Chmury z keczupu | Annabel Pitcher

Tytuł: Chmury z keczupu
Autor:  Annabel Pitcher

Tłumaczenie: Donata Olejnik

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Tytuł oryginału: Ketchup Clouds

Data wydania: 18 lipca 2018

Liczba stron: 344

Gatunek: literatura współczesna

Miłość, która rozrywa serce. Tajemnica, która spędza sen z powiek. Kłamstwa, które wszystko niszczą. Pośród tego nastoletnia Zoe, która pragnie podzielić się z kimś swoim straszliwym sekretem, dlatego wysyła listy do więźnia czekającego na śmierć.
W tej powieści jest wszystko – nietypowa rodzina, miłosny trójkąt, niewyjaśniona zbrodnia i… ptasia dziewczyna. Do tego mnóstwo ciepła, humoru, dramatów i wzruszeń oraz zakończenie, które zmiażdży Ci serce.

Nasza główna bohaterka, Zoe (chociaż wcale nie ma tak na imię, ale tak ją nazywajmy) pisze listy do starszego mężczyzny mieszkającego na innym kontynencie. Romantycznie, prawda? Rozwieje Wasze wątpliwości, zupełnie nieromantycznie. I nie normalnie. Bo Zoe jest nastolatką, a ten mężczyzna dorosłym facetem. Mało tego, odsiaduje wyrok za morderstwo i czeka na karę śmierci. Zoe nie pisze do niego listów miłosnych, opowiada mu całą historię prowadzącą do punktu kulminacyjnego – morderstwa, które popełniła.

Zoe traktuje listy jako pewnego rodzaju terapię, sama mówi, że to wszystko jej bardzo ciąży. Podaje fałszywe imię i opisuje Stu swoje życie, zarówno to, które toczy się teraz, jak i historie sprzed morderstwa. Dziewczyna nikomu nie przyznała się do swojego czynu, nikomu się nie zwierzyła. Aż pewnego dnia na lekcję religii przyszła zakonnica, która poruszyła temat skazanych na karę śmierci. Zoe od razu znalazła na stronie internetowej Stu, który spędza prawdopodobnie ostatnie miesiące swojego życia w celi śmierci gdzieś w Teksasie. Dziewczyna prowadzi swojego typu monolog, myślę, że utożsamia się ze Stu, który stał się jej oddalonym o tysiące kilometrów powiernikiem.

Do czego musiało dojść, żeby losy dwóch tak odmiennych osób zostały połączone?

„Chmury z keczupu” napisane są z niesamowitym humorem. Dziewczyna ma w sobie to coś, nie można temu zaprzeczyć. Przeplata wydarzenia z dnia dzisiejszego z tymi, które odbyły się rok temu. Nie do końca wiemy o c chodzi, a Zoe dawkuje nam informację. Chcę się dowiedzieć jak doszło do tego, że dziewczyna kogoś zabiła. Chce wiedzieć kogo i w jaki sposób. No i jak do tego doszło, że nikt się nie dowiedział, kto jest sprawcą?

Jest to powieść młodzieżowa, ale może przeczytać ją każdy. Niesie ze sobą przesłanie, ale w żadnym wypadku nie jest nudną jak flaki z olejem książką o filozoficznym przesłaniu. Zoe pokazuje problemy życia codziennego. Jak to jest w szkole, jak każda dziewczyna chce żeby spojrzał na nią popularny chłopak. Jak szybko można zostać ośmieszonym. Widać też skomplikowaną sytuację jej rodziny. Rodzice wciąż coś ukrywają, są problemy z pieniędzmi bo tata stracił pracę. Mama jest bardzo surowa i uparta, wydaje się, że najwięcej uwagi poświęca słodkiej, niesłyszącej Dot, przez co mogą cierpieć zarówno pozostałe dwie córki jak i mąż.

Tutaj proza życia codziennego przeplata się z mroczną tajemnicą. Jest to też historia o kłąmstwie, ale i o poświęceniu. Książka pokazuje, że każdy z nas nosi w sobie różne tajemnice. Te głęboko ukrywane sekrety niszczą. Zjadają nas od środka. I może to stwierdzenie, że nawet najgorsza prawda jest lepsza od kłamstwa, jest słuszne. Dziewczyna, która nosi na barkach niesamowite brzemię, musi kiedyś pęknąć. Jej psychika może tego nie wytrzymać. Dzięki spowiedzi więźniowi może się uwolni, może poczuje się lepiej. Ale czy ma prawo poczuć się lepiej, skoro popełniła zbrodnię? Musicie przeczytać Chmury z keczupu żeby dowiedzieć się tego wszystkiego i poznać niesamowitą Zoe!